آموزش پیشگیری سطح چهارم، ضرورتی اجتناب ناپذیر

با ارزیابی مراقبت‌های بهداشتی و درمانی می توان کیفیت اجرایی برنامه‌ها، روند پیشرفت اجرا و میزان شکست یا موفقیت برنامه را تعیین نمود(1). افزایش سریع قیمت خدمات پزشکی، دوباره کاری در استفاده از تکنیک های گران قیمت و عرضه خدمات غیر ضروری، افراط در آزمایش های پزشکی و استفاده نابجا از تجهیزات و لوازم طبی همه گواه این مطلب است که کارایی خدمات پزشک کنونی قابل ارتقاست(2). برای کاهش این هزینه‌ها مشوق‌های اقتصادی متنوعی استفاده شده است. اگرچه این مشوق‌ها هزینه ها و میزان استفاده از خدمات را کاهش می‌دهند، اما در بعد دسترسی بیمار به خدمات بیمارستانی و کیفیت خدمات ارایه شده به بیمار به نتایج مطلوبی دست نیافته اند(3).  برای حفظ کیفیت و دسترسی، تمرکز بر روی شاخص های محدودکننده هزینه با توجه به ضروری یا غیرضروری بودن خدمات درمانی ارایه شده ضروری است(4). به منظور رفع هزینه ها، دولت‌های مختلف درصدد ارتقای کارایی خدمات از طریق کاهش هزینه ها و نیز استفاده حداکثر از ظرفیت این خدمات می باشند. اما برخی سیاست‌های تحدید هزینه همچون کاهش تخت های بیمارستانی، لیست های انتظار برای مراقبت‌های بهداشتی و درمانی را افزایش داده، که راه جلوگیری از آن استفاده از تخت‌های بجا مانده با حداکثر کارایی و راه استفاده کارا از تخت های بیمارستانی اجتناب از ارائه خدمات غیر ضروری به بیمار و یا به حداقل رساندن آن می باشد(2). ارائه خدمات غیر ضروری نه تنها منجر به افزایش هزینه‌ها خواهد شد بلکه همچنین باعث ارایه خدمات بهداشتی ضعیف و بالا رفتن میزان میرایی می شود(5). بنابراین ارزیابی دایمی خدمات بهداشتی و درمانی یک موضوع مهم است که باید برای ارتقا میزان بهره وری از منابع و افزایش کیفیت خدمات ارایه شده انجام گیرد(6).